Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Duo Reges: constructio interrete. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Bork: An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?
Bork: Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Moriatur, inquit.: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nam quid possumus facere melius? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Bork

Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod
dant.

Cyrenaici quidem non recusant;
Age, inquies, ista parva sunt.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Non semper, inquam;

Sed quot homines, tot sententiae;

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quorum altera prosunt, nocent altera. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quid enim possumus hoc agere divinius?

Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.
Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.